Dom Francji

Scottie z początku nie odpowiadał. Było nie było, on wykonał najcięższą robotę, więc musiał chwilę odpocząć. Odsunął się od Francisa i siedząc na piętach podparł dłonie o uda. Nie miał nic przeciwko pokazywaniu mu się, choć kilt i tak zasłonił, co miał zasłaniać. Szkot zgarbił się lekko i westchnął, patrząc z tej pozycji na przyjaciela. Uśmieszek nie schodził mu z ust.
- To się nam udało. - Mruknął, nieco zawstydzony zachwytami Francisa. Nie spodziewał się takich pochwał, a do tego gdzieś w głębi wiedział, że są zupełnie szczere. - Twoje nauki jednak coś dały, widzisz? Możesz mnie dalej uczyć. A skoro mam nie wyjeżdżać, to możemy codziennie!
Zaśmiał się, ucieszony z pomysłu, choć wiedział, że zostać nie może choćby ze względu na koty.
Zbliżenia miały to do siebie, że niesamowicie męczyły. Scott położył się w końcu koło Francisa i objął go ramieniem.
- A teraz chwilę odpoczniemy, a potem pójdziemy na miasto, okay? Nie będę już u-uciekał i krzyczał. Tylko ty też się zachowuj, 'kay? - Teraz zrozumiał, że nie zachowywał się zupełnie dobrze. Miał jednak chęci, by to naprawić. - I najpierw trzeba będzie się umyć. Ale to zaraz.
Natrafił palcem na wilgotną plamę na ciele Francisa i roztarł ją śmiejąc się dość niemądrze. Istniało podejrzenie, że gdy znudzi się nową zabawą, zaśnie i z łóżka wyjdzie dopiero rano.

Gdy Scott usiadł na piętach i przyglądał mu się z tym swoim uśmieszkiem odwrócił się na plecy by móc go podziwiać. Nie mógł nie odpowiedzieć uśmiechem. Dopiero teraz dostrzegł o co tak naprawdę poprosił Scotta i jak bardzo niemożliwe było żeby został. W tej chwili zdawał już sobie z tego sprawę i wydawało mu się, że nie tylko on. Mimo, że byłoby im ciężko razem mieszkać to pożałował w głębi duszy, że nie będą mogli tego doświadczyć. Choćby nie wiem jak się starali obaj byli związani z miejsce... każdy z innym.
-Tak ci się spodobało, mon amour? Niedawno jeszcze byłeś gotów wysprzątać mi cały dom żeby tylko nie wylądować ze mną w łóżku. Tak było czy coś mi się pomieszało?- Przyjął go do swojego boku, kiedy Scottie ogarnął go ramieniem i sam przytulił się do niego zaspokojony nie tylko fizycznie. Zaczął więc myśleć, że jest zbyt pięknie żeby to wszystko było prawdziwe. Zwłaszcza gdy usłyszał przeprosiny Scotta a to nie zdarzało się często. Musiał aż spojrzeć na niego bo nie wierzył własnym uszom.
-Poszedłbym z tobą nawet gdybyś mi tego nie obiecywał, mon cheri. Kiedy tylko będziesz miał ochotę wstać wybiorę się z tobą na bilard, tak jak zaproponowałeś.- Chciał dodać coś jeszcze ale powędrował wzrokiem za ręką Scotta, by sprawdzić co daje mu tyle zabawy. Uznał, że tylko jego mogło bawić coś takiego i roześmiał się cicho razem z przyjacielem.
-Nie wierzę, że to robisz.- Powiedział cicho z niedowierzaniem a potem skradł mu całusa.- Je t'aime.

- A wiesz? Może i było, ale przekonałeś mnie, huh? Teraz nie będę ci wcale sprzątał, nawet jakbym się wprowadził.
Skoro może sprzątać, ale może też pożytkować siły w inny sposób, wolał wybrać drugą opcję. To nawet lubił, a sprzątać ani trochę.
Gdyby Scottie zamieszkał razem z Francisem, zapewne nie wytrzymaliby ze sobą długo. Co innego znosić humorki na odległość, a co innego borykać się z nimi przez cały dzień. Scott sądził, że te chwile przerwy, które następowały co parę dni, dobrze im robią. Nie tylko zdążą od siebie odpocząć, ale i może nawet trochę zatęsknią?
Oddał pocałunek nieco leniwie i ostatecznie złożył głowę na poduszce, a dłoń ułożył płasko na brzuchu przyjaciela. Przymknął powieki.
- Wiem, wiem... pójdziemy, tylko się umyć... Daj mi chwilę.

Bardzo prawdopodobne, że Francis nie naciskałby nawet zbyt mocno żeby Scott zaczął pomagać mu w sprzątaniu gdyby okrutny los pozwolił im podjąć tą nieodpowiedzialną decyzję i zamieszkać razem. Jeśli miałby do wyboru sprzątanie w wykonaniu Scotta, co wcale nie było takie piękne, albo posiadanie go w łóżku jako sprawnego kochanka, to z pewnością wybrałby to drugie. Sprzątać wolałby sam.
-Rozumiem, że jeśli będę cię do czegoś potrzebował to mam się zgłosić tylko i wyłącznie jeśli będę miał na myśli łóżkowe sprawy?- To by było wygodne w pewnym senie ale na dłuższą metę mogło się okazać, że przystawanie na coś takiego wcale nie było w porządku.
-Dobrze! Nie chcę cię przytłaczać swoją bliskością w łazience więc pójdę wziąć prysznic pierwszy. Poza tym ja potrzebuję więcej czasu żeby się wyszykować, oui? Przyjdź jak już sobie odpoczniesz.- Sam z chęcią by jeszcze poleżał ale myśl o dalszej części wieczora nie dawała mu usiedzieć w miejscu. Zdjął ze swoje brzucha dłoń Scotta, ucałował kostki na jego dłoni, każdą z osoba, i odłożył ją na łóżko z uśmiechem. Wkrótce potem wstał i zniknął za drzwiami łazienki przekonany, że będzie miał do kogo wracać a nawet, że Scott dołączy do niego za chwilę.