Dom Francji

Całe szczęście, że Francuz nie podejrzewał Scotta o taki spryt, jakim wykazałby się gdyby udawał, że zamierza uciekać do domu. Francis przecież martwił się, że może mu się nie udać zatrzymać przyjaciela a nie chciał się z nim rozstawać w złości. Gdyby teraz się dowiedział, że zwyczajnie dał się nabrać to zapewne jego stosunek do wyjazdu Scotta uległby drastycznej zmianie.
-No widzisz. Jednak nie wszystko co na szybko musi być lepsze. Kiedyś zabiorę cię w takie miejsce, gdzie się o tym przekonasz.- Zupełnie inną sprawą była ilość jedzenie. Francis domyślał się, że gdyby zabrał Scotta do restauracji, w której trzeba długo czekać na piękne danie, które można w całości nabrać na jedną łyżkę to raczej nie spotkałby się z jego aprobatą przy propozycji następnego wyjścia, a o niespodziankach nie mogłoby być już nawet mowy. Wyjął swoją porcję z mikrofalówki i usiadł przy stole ze Scotte gotów już skończyć swój posiłek. Uśmiechnął się do niego zachęcająco.
-Dobrze. W takim razie będzie niespodzianka. Postaram się wymyślić coś, co nie skłoni cię do kolejnej próby ucieczki, mon cher.- Zaśmiał się ze swoich własnych słów.

(ta rozgrywka ma już ponad dwa lata xD )

- W jakie? Jak nie na szybko, to ilem my tam będziem czekać? - Scott, choć miewał przebłyski sprytu, zazwyczaj jednak powoli wszystko pojmował. Tak samo było tym razem. Zmrużył lekko ślepia żując jajecznicę. - Ja to, w-w ogóle, nigdzie już z tobą żreć nie chodzę, bo znowu będziesz się do mnie dobierał przy ludziach, albo wygłupiał, albo co. Ja mam się za ciebie wstydzić, Francis? Tego chcesz? Cobym musiał oczami świecić, bo kumpel się do mnie dobiera?
Najpewniej nie wstydziłby się i nie świeciłby oczami, tylko kolejną próbę macanek w miejscu publicznym zakończyłby dobrze wymierzonym prawym prostym. Nie miał żadnej radości z bicia Francisa, ale czasami inaczej się nie dało.
Gdyby po godzinie oczekiwania zobaczył na talerzu jakieś skrawki jedzenia poukładane w niby coś artystycznego, Francis również skończyłby z obolałą twarzą, jeśli próbowałby zatrzymać Scotta w miejscu.
- Nie musisz mi niespodzianek robić, ale okay.

(no i chyba trzeba powoli kończyć bo wyczerpują mi się pomysły ^.^)

Nie można powiedzieć, że rozkoszował się niecałą porcją odgrzewanego jedzenia z mikrofalówki ale siedział przy stole i kończył je razem ze Scottem głównie dla towarzystwa. Chciał przekonać go, że potrafi być też miłym i grzecznym Francuzem, idealnym towarzyszem. Nie tylko kochankiem i nie zawsze na siłę.
-Oczywiście, że tym razem bym się do ciebie nie dobierał. Masz swoje słowo. Dałeś jasno do zrozumienia, że tego nie chcesz więc możesz być spokojny. Nawet pod kiltem twoja męskość będzie przy mnie bezpieczna jak przy nikim innym.- Stwierdził zadowolony. Chociaż może trochę za dużo o tym mówił i na pewno ze zbyt wielką czułością, żeby w towarzystwie uszło to za normalne zachowanie. Nawet u Francisa. Kontynuował jedzenie. Właściwie dużo tego nie zostało więc zapewne kończył, gdy nagle wpadło mu coś do głowy.
- Słuchaj, Scott. Skoro tak bardzo chciałeś wracać do domu to może przełożymy nasze plany na inny termin a sami wybierzemy się do ciebie? Dawno mnie tam nie było. Tylko nie wynajduj mi jakichś uwłaczających zajęć, mon cher. Oui?- Zdrowy rozsądek podpowiadał mu, że jeszcze tego pożałuje ale kto by go słuchał?