Zagubieni na polskich drogach (German Trio na zadupiu)

- No to skoro jesteście w drodze, to kurna wciśnijcie gaz i się pospieszcie. Przecież to cholerstwo miało być przecznicę stąd, nie? - spojrzał na stacyjkę, w której wciąż siedziały kluczyki. A nóż a widelec truchło samochodu odżyje? Zaraz jednak wyjrzał przez okno, gdzie dwa plastiki wciąż chichotały i się szczerzyły. Czyj to był pomysł, żeby tu w ogóle przyjeżdżać?

Uprzejmie proszę o nieco dłuższe posty c: Wiem, że dasz radę. //Scottie

Zmarszczył brwi na tą zbędną gadaninę:
-Nie zupełnie tak było... Jedziemy teraz holownikiem z polakami. Już jakiś czas dobre 15 minut i chyba pobłądziliśmy. Pamiętam mniej więcej drogę jaką przebyliśmy wcześniej ale od warsztatu. Teraz jesteśmy w centrum miasta... -rzekł trochę zrezygnowany:
-Możemy trafić tylko metodą prób i błędów .... albo...
Zastanowił się przez chwilę i na nowo podjął monolog:
-Przydała by się nam twoja pomoc. Rozejrzyj się i powiedz co widzisz w najbliższej okolicy... jakieś bilbordy, budynki, najlepsza była by nazwa..
Tylko tyle udało mu się teraz wymyślić miał nadzieję, że to zadziała.

Wywrócił oczami i bardzo niechętnie wysiadł z samochodu. Podszedł do najbliższego budynku i zaczął rozglądać się za tabliczką z nazwą ulicy. Jak na ironię nic tam nie było.
- Czekaj moment, chcesz mi powiedzieć, że się zasialiście? Ja rozumiem tego pasożyta, ale Ciebie? - musiał podręczyć brata, żeby nastepnym razem go tak nie wrobili, ani nic. W końcu udało mu się coś wyłapać. - Jak tak patrzę, to ulica jest... Pró... Prósz... nie wiem, tabliczka taka zapruszona. - połowa nazwy pokryta była farbą ze spreju

Poczekał chwilę mając nadzieję, że dostanie to o co prosił. Zignorował resztę w tle i skoncentrował się na rozmowie. Przez chwile zamarł słysząc jego kolejne głupie komentarze. Miał ochotę sprostować do słuchawki ale zdał sobie sprawę, że nie ma na to czasu:
-Bitte nie znamy miasta do tego po nie przespanej nocy. Nie wymagaj niemożliwego...-warknął nieco poirytowany:
-Wolniej i wyraźniej, nic nie rozumiem...-mruknął z bólem głowy bo albo mięli problem z zasięgiem albo brat znowu nieudolnie trzymał tą cholerną komórkę przy twarzy:
-Też nie cierpię polskiej gramatyki ale postaraj się lepiej bitte...