Chińska Republika Ludowa~

Pomimo zmieniających się epok, wojen, a nawet w obliczu gwałtownych rewolucji, nawet pomimo tego iż Chiny posiadał niewyobrażalnie wiele domków letniskowych na całym świecie, jego dom nie zmienił położenia od samego początku. Była to przestronna rezydencja w pobliżu Pekinu, jednak ułożona tak, iż, przynajmniej według ekologów, nie docierał tam smog z miasta.

Oczywiście zbudowany na styl azjatycki, uderzający obserwatorów czerwienią i przesadzoną ilością złotych ozdóbek, z których normalna osoba darowałaby sobie ponad połowę.
Wnętrze było równie ustrojone. Oczywiście ślady kultu komunizmu wyrażane portretami przywódców, tudzież dość ciekawymi ozdobami ścian, bądź mebli, których przeciętny kapitalistyczny człowiek nie byłby w stanie określić, mieszały się z azjatyckimi rysunkami smoków, ptaszków, kwiatuszków, zwierzaczków i innych pierdółek, o których tylko sobie Chiny mogły zamarzyć. Ogólnie mówiąc panował chaos i mnogość ozdób, a na każdym kroku widać było, że właściciel dostaje wszystko o co poprosi, w efekcie czego pokoje wyglądające jak cesarskie komnaty posiadały najnowocześniejsze sprzęty. Najwyraźniej właścicielowi nie przeszkadzał fakt iż jego dom zamienił się w machinę czasu pomiędzy okresem carskim, zimną wojną, a niewyobrażalnie rozwiniętą technologicznie przyszłością.

Jedyne w miarę normalne pokoje znajdowały się w głębi domu. Zwykle ciekawscy goście natykali się na nie i po otwarciu drzwi odkrywali w pełni azjatycki bajkowy świat pełen zabawek, nie stłamszony przez nowoczesną technologie i propagandę. Otóż w tym domu wychowali się prawie wszyscy Azjaci, a Chiny pozostawił ich pokoje w stanie nienaruszonym, licząc że kiedyś powrócą dawne czasy.


Oficjalnych gości Chiny witał zawsze w swoim gabinecie. Starannie urządzonym, bez ozdób, w przeciwieństwie do większości pokoi, za to z obowiązkowymi zdjęciami swoich szefów i wielką Chińską flagą na ścianie naprzeciw drzwi, tuż nad biurkiem, z którego witał gości.

(*skopiowała opis domu z normalnego tematu* v.v)




Chiny akurat siedział... Na środku pokoju. Właściwie.. Na środku czegoś co miało być salonem. Miało być, bo większość rzeczy była porozwalana do góry nogami. Tak, piękny chiński bałagan. Na domiar złego sam Chiny zdawał się tym nie przejmować, a jedynie siedział na środku, okryty jakimś kocykiem i wpatrzony w telewizor podjadał różne smakołyki z ogromnej miski. Oczywiście nie był sam, skądże znowu.. Naokoło niego latała para tygrysków Tybetu, które robiły jeszcze większy bałagan. A co, właściciel gdzieś zniknął, Chiny nie krzyczy, to mogą biegać, coś pozrzucać, coś zjeść, nie? No i jeszcze panda. Mała, puszysta panda, która albo tykała łapką swojego właściciela albo zaglądała do jego miski licząc, że może Yao będący zbyt skupiony na telewizorze rzuci jej jakiś smakołyk.
Tak, tak właśnie wyglądał stan wokół państwa, które czekało na przybycie własnego brata. TEGO brata, który nie tylko dba o porządek w domu, ale również o zachowanie 'odpowiedniej postawy'.

(Hyung ma przerypane XD)

(Boże... ja zginę. xD" )

Zastanawiał się dlaczego właściwie tu jedzie. Miał ważniejsze sprawy i problemy na głowie prawa? MIAŁ. To, że dawno się nie widział z bratem nic nie oznacza. Yao źle go potraktował, więc miał do niego pretensje i nie odzywał się nic. HYUNG SAM SOBIE PORADZI. Tak. Dokładnie. SAM. Dlatego tym bardziej nie wiedział o co chodziło z tym, że ma przyjechać. Bez sensu. Tam cholerny, pokopany, nienormalny, zidiociały kretyn USA i nie mądrzejszy, a równie zdebilały Południe, szykują nie wiadomo co, a on do brata ma jechać. No bez jaj.
Stanął przed drzwiami i zapukał... Raz, drugi... Było coś za cicho. Zignorował to. Poprawił ubranie, zrzucając jakieś opiłki z rękawa. Wziął głębszy wdech i pozostało poczekać aż brat łaskawie przyjdzie i mu otworzy.

Nie był pewny co do tego radzenia sobie samemu przez Hyung'a. Bał się o niego. O niego, o Yonga, o siebie.. Japonię, Tajwan.. Przecie jak Północ coś odwali, to cholera jedna wiedziała, czy USA nie zrzuci bomby, nie? A jak zrzuci, to koniec, wszyscy mieliby gorzej niż Japonia podczas Nagassaki, Hiroshimy i Fukushimy razem wziętych!
Usłyszał pukanie. Tylko spojrzał leniwie spod koca na drzwi. Nie, za daleko, za zimno, woli tkwić na podłodze.
Drugie pukanie..
Kto jest tak nachalny?
Tak, biednemu Yao kilka minut zajęło przypomnienie sobie, że przecież zwołał do siebie brata. Prawie od razu się zerwał z miejsca i podszedł bratu otworzyć.
-N-Ni hao towarzyszu bracie, aru..
I w ten oto sposób oczom Północy ukazał się.. Uroczy widok. Nawet można pominąć fakt, że za samym Yao widniał obraz nędzy i rozpaczy bałaganu w domu, że dwa tygryski od razu zaczęły obwąchiwać i obskakiwać Hyung'a lub, że panda pozostawiona sama sobie po prostu wlazła do miski pełnej słodyczy. I tak nic nie przebiłoby samych Chin. Chin, który stał jak jakieś ciele przed Północą. Raz, że ubrany jak dziecko z ochronki, dwa.. z świecącym czerwonym kocem na głowie i trzy - czy on wcześniej płakał?