Talinn- Dom Eduarda

Kot nie dał za wygrana. Podszedł do niedźwiadka i zaczął się... łasić. Miał nadzieje że pozna to "dziwnowate-słodkie stworzonko" . Sam Mosi był wychowywany przez surykatki. Tymczasem Estonia zaczął wąchać, myśląc że w pokoju śmierdzi ale po chwili wyczuł ten znajomy zapach. Przez chwilkę nie komentował aż powiedział.
- Tak pachnie mój kraj - mówił wesoło. Kluska Chiny był widocznie przyzwyczajony do takiego zapachu to też spojrzał się na dużego Chińczyka ze zdziwieniem.

Pachnie kraj?
-One są zapachowe, aru?! J-Jak świeczki?! -Chiny najwyraźniej się tym zachwycił -J-Jak ja pachnę, aru? Pewnie jak pyszne jedzenie.. Albo kadzidełka, aru.. Albo kwiat lotosu.. A-Albo.. -Złapał swojego Bogu ducha winnego, biednego mochi i zaczął go... wąchać.
Jego panda natomiast odwróciła się do kota i... polizała zwierzka po pyszczku. Tak, poznawanie świata poprzez lizanie.

Eduard, poczuł zakłopotanie. Nie wie za bardzo jak ma skomentować Chińczyka.
- Pachniesz... emmm. Jedzeniem i zwierzętami. - powiedział co miał na myśli. Mochi Chiny jeszcze bardziej się zdziwił. Myśląc że chce go zjeść, 'wysunął' batonika w stronę Yao. Kot patrzył się ze zdziwieniem na pandę i znowu zaczął się łasić. Lecz po chwili to przerwał mochi Ameryka. Po chwili dorosłego Chińczyka ktoś lekko pukał w nogę. Lekko "przejrzysty" mochi Kanada, który nie wiadomo skąd się pojawił.

Mimo słów Estona i tak próbował dalej powąchać swoją kluskę. Do czasu aż nie wysunął mu batonika.
-Huh? N-Nie musisz mi nic dawać, aru. -Ucałował mochi i odłożył go sobie na kolana. -Aiya, one wszystkie są takie urocze.. -Zerknął tylko na nogę, ale jako, że mochi Kanady... po prostu nie zauważył, to uznał, że coś mu się wymyśliło. -Nie mogę uwierzyć, że tak z nimi wszystkimi mieszkasz, aru.. Są takie kochane.. Zwłaszcza mój malutki książe, aru. -Czyli Yao znalazł sobie nową zabawę... Wychwalanie pod niebiosa swojej kluski.
Panda gorsza od swojego właściciela również nie była! Łapkami próbowała złapać kota. aby znów go liznąć. Choć z racji tego, że była bardziej... pulchniutka, to kończyło się to raczej na uroczym przewracaniu się i czyszczeniu podłogi własnym futerkiem.