Moskwa, plac Czerwony, sklepy

Czyli wychodzi na to, że Ivan musi przystopować. Niezbyt mu to odpowiadało, ale czego nie robi się dla towarzysza... Przytulił go do siebie i pogłaskał po głowie. Drobne ciało Yao wydało mu się jeszcze mniejsze. Poprawił sobie szalik. Fiołkowe oczy uważnie patrzyły na głowę Chin.

Delikatnie się uśmiechnął wtulając się w misiowate ciało Rosji.
-Dziękuję towarzysze.. Jak za starych dobrych lat, aru. -Wymruczał cicho ocierając łzy o ubranie Ivana. Na chwile tylko podniósł głowę aby ucałować jego podbródek i zaraz ponownie położył głowę na jego ramię.
-Dziękuję..

Nic nie mówił tylko siedział i głaskał Yao. Faktycznie- jak za czasów ZSRR. Brakuje tylko Litwy, Łotwy, Estonii, Ukrainy i Białorusi (tej niekoniecznie) pałętających się po dworku. I Chiny znów nie jest takim państwem jak kiedyś. Teraz jest silniejszy i większy...

Przymknął oczy, na chwilę wyobrażając sobie, że jest jak dawniej. Owszem, dla niego samego były to ciężkie czasy, jednak lubił do nich wracać, a sam twór ZSRR przypominał mu czasem.. jego głośną, hałaśliwą rodzinkę.
-Chyba was nudzę towarzysze. Prawda? Zawsze byłem zbyt sentymentalny, aru.. -Dosłownie na kilka centymetrów się podniósł -A i wcześniej tak kusiłem.. Czemu towarzysz mnie jeszcze trzyma, aru? -Ostatnie zdanie zakończył z cichym śmiechem, jakby podkreślając żartobliwy charakter.