Moskwa, plac Czerwony, sklepy

Chiny, jesteś kretynem...
Stanął tuż przed nim nachylając się nieznacznie. To była jedna z tych nielicznych chwil, kiedy to on patrzył z góry na Rosję. Czasem musiał go tak przysłowiowo "kopać w tyłek".
-Yivan, spokojnie, nadal jest dobrze, nie? Może nie jesteśmy razem, aru.. I nie masz wielu państw.. Ale wciąż jesteś duży, prawda, aru?

-I nic mi po tym towarzyszu.
Mógłby być jeszcze potężniejszy. Doradzał carowi- nie sprzedawać Alaski! Ale ten się uparł. Co by było gdyby ją miał~? Pociągnął z butelki jeszcze jeden łyk i całkiem się uspokoił. Poluzował uścisk na oparciu, a na jego twarz wrócił uśmiech. Podniósł głowę i ku swojemu zdziwieniu napotkał niedaleko twarz Yao. Nie skrępował się tylko nadal uśmiechał.
-Spasiwa tawarziszu. Już lepiej...

Skrzywił się uświadamiając sobie, jak bardzo się nad nim pochyla. Od razu odsunął twarz poprawiając nerwowo ozdobne ubranie.
-Proszę bardzo towarzyszu. Trzeba sobie pomagać, aru. Wszak, w sercu wciąż jesteś komunistą, nieprawdaż? -Wydukał nie do końca pewnie rozglądając się na boki, bądź patrząc w sufit. Nie powinien zbliżać się aż tak do Ivana.

-Oczywiście towarzyszu.
I zanim Yao zdążył się odsunąć chwycił go nie za mocno za nadgarstek.
-Towarzysz też, da?
Znał odpowiedź. Ale lubił tego słuchać. Wiedzieć, że na świecie jest ktoś o poglądach jakie ma on sam. Chciał to usłyszeć jeszcze raz...

Nabrał sporo powietrza i spojrzał na Ivana z delikatnym uśmiechem.
-Głuptas.. Wiesz, że jestem doskonałym komunistą, aru. Mam największe państwo na świecie zgodnie z twoimi ideami. I jeszcze się pytasz, aru. -Rozbawiony wolną ręką delikatnie pacnął go w czubek nosa. -Jak dziecko, aru... Ale urocze dziecko.
Mimo wszystko lubił przeprowadzać z nim takie rozmowy. Rosja wydawał mu się wtedy dość.. bliski. Czasem nawet wyobrażał go sobie jako dziecko, jednak te myśli zachowywał tylko dla siebie.

Przekrzywił radośnie głowę i pociągnął Chiny tak, że mógł go pocałować w czoło co zresztą zrobił. On zaś traktował Yao za równorzędnego partnera do interesów i towarzysza o wspólnym celu. Da. Już obaj wiedzieli czego chcą.

W pierwszym momencie zgłupiał. Jego policzki i nos przybrały delikatny, rumiany odcień, zaś sam Chiny speszony powoli wiercił głową.
-Yi-Yivan.. P-Peszysz, a-aru...
Należał do osób, które łatwo speszyć, nawet drobnostką. A zwłaszcza, jeśli takową drobnostkę czynił ktoś, z kim kiedyś miał bardzo bliskie kontakty. Mimo wszystko pozostał w pochyleniu nad samą osobą Ivana i nawet czasami spoglądał mu w oczy, próbując ukryć swoje speszenie.

Popatrzył mu dokładnie w oczy. Te fiołkowe lustrowały brązowe. Lubił Yao. Czasem miał te swoje humorki i zachowywał się jak naburmuszone dziecko, ale potrafił być... towarzyszem. I nie bał się go, a przynajmniej nie tak mocno jak inni. To właśnie w nim cenił. Cały czas miał na ustach uśmiech.
-Nie ma czym towarzyszu, da?
Jego to nie peszyło, ale on to on. Ivan był specyficznym państwem. Jeszcze raz go pocałował, ale tym razem w nos tak jak on jego.

-U-Uhm....
Chińska buźka wygięła się w specyficznym, uroczym grymasie, a jego policzki bardziej poczerwieniały. Najchętniej by uciekł, ale wziął głęboki oddech, przymknął oczy i nachylił się składając na ustach Rosji delikatny pocałunek. Kosztowało go to wiele wysiłku, cały drżał, jednak zaraz powrócił do swojej standardowej, trochę zbyt pewnej postawy.
-T-Tego chcieliście towarzysze..?

-Może...
Powiedział patrząc uważnie. Za mało. O wiele za mało. Nadal go trzymał więc miał pewną przewagę. A do tego czuł jak krew Yao szybko płynie i jak mocno bije jego serce.
- Choć dla mnie to za mało towarzyszu.
Szarpnął go nie za mocno tak, że Wang wylądował na nim i zaraz pocałował go w usta. Tak lepiej~.

Gwałtownie chwycił się jego ramion. Był zbyt oszołomiony, aby zareagować. Cały drżał ledwo się na nim utrzymując, a jednak z przymkniętymi oczami wybadał warg Rosji i delikatnie zachęcił go do pogłębienia pocałunku. Bał się, zawsze bał się Ivana, jednak w Rosjaninie była pewna cząstka, która go pociągała i w obecnej chwili skupiał się tylko na niej, próbując odsunąć od siebie myśli, że jest praktycznie skazany na jego łaskę.

Bo faktycznie był na jego łasce. Ivan był większy, silniejszy i do tego na "swoim terenie". Nie dał się długo prowokować. Pogłębił pocałunek delikatnie wsuwając język do ust Yao. Czuł... No właśnie. Nie wiedział co czuł. Nigdy tak nie miał... Co to jest za uczucie?

Próbując się uspokoić spokojnie przesunął ręce z jego ramion, za szyję Ivana, gdzie splótł ze sobą palce. Drżenie jego ciała jednak nie ustępowało, więc zaczął, z początku nieporadne, jakby wyrażającego jego niepewność i przestraszenie, ruchy językiem. Czasem nawet starał się trącić jego język, jakby w ramach zachęcania. Błądził na ślepo, nawet nie wiedząc, co właściwie go ciągnęło do silniejszego państwa. Po prostu robił, to, co podpowiadała mu intuicja.

Rozbawiła go nieporadność Wanga i zachęciło jego zaangażowanie. Dobrze, bardzo dobrze. Ręką czy raczej koniuszkami palców przejechał po jego plecach skrytych pod materiałem. Jakież on miał drobne ciałko. Ivan wyobraził je sobie cętkowane siniakami i po prostu nie mógł się nie uśmiechnąć w myślach. Ale to towarzysz. Sojusznik.

Po dłuższej chwili nieporadnego pocałunku musiał przerwać. Jego małe płuca nie wytrzymywały tak długiego braku oddechy, a delikatnie wargi chińczyka po prostu oderwały się od ust Rosji. Oblizał się od razu i niepewnie spojrzał na Ivana. Nawet nie chciał myśleć jak bardzo był czerwony, oraz w jakim stopniu jego zachowanie zdradzało wszystko co czuł. Nie odrywał wzroku od jego oczu, jednak nie śmiał również niczego powiedzieć zostawiając jedynie otwarte usta.

Popatrzył mu w oczy palcami przejeżdżając wzdłuż jego kręgosłupa. Zastanowił się... Czego on właściwie chciał? Czego chciał Wang? Nie chciał stracić sojusznika. Mimo wszystko pokusa była tak duża~ Pocałunkiem zszedł na jego szyję. Przejechał po niej językiem po czym zaczął ją całować.
-Czego... chcesz, towarzyszu?
Spytał między pocałunkami.

Z delikatnie rozchylonych ust dochodziły ciche pomrukiwania, czasem tylko przerywane gwałtownym łapaniem powietrza. Cały Chiny niewyobrażalnie drżał, był gorący, a jednak trząsł się jakby znalazł się w chłodni.
-Cz-czego ch-chcę..? M-Miłości. Z-Zrozumienia, aru...
Drżenie i cała sytuacja ledwo pozwoliła mu odpowiedzieć na zadane pytanie.

Miłości, ha! Czy on wiedział co to jest/ Ivan jej nigdy nie zaznał, bo jedyną miłością darzył siostry, a jak wiadomo to nie jest to samo. Nie przerywał wykonywanej czynności.
-A teraz?
Czego Yao chciał w tej chwili? Odpowiedzi są dwie. Albo chciał by przestał albo by kontynuował.

Przełknął ślinę dając sobie kilka sekund więcej na odpowiedź.
-N-Nie wiem... Ch-Chcę, aru.. Czego ty zechcesz.. T-Towarzysz wie, co jest dla mnie dobre, prawda?
W pewnym sensie przypominało to trochę gadanie jakiegoś maniaka, idealisty. Z drugiej strony podobnie czuł się Yao. Nie wiedział dokładnie czego pragnie, a jakaś nieznana siła ciągnęła go do Ivana i skłaniała do całkowitego oddania się mu. Niepewnie wsunął palce w jasne włosy Rosji.
-Rób, co zechcesz, aru.

No i o to mu chodziło! Właściwie to nawet jakby Yao powiedział "nie" to pewnie i tak przekonałby go do swojego. On by wybaczył, on by zrozumiał. Coś go ciągnęło do Chińczyka choć musiał się hamować. Nie chciał mu przecież nic zrobić. Rękami zjechał na jego biodra, a potem znów go pocałował.

Gdy tylko poczuł dotyk jego warg od razu gwałtownym ruchem przymknął oczy. Powoli wsunął własny język do jego ust, aby niesfornie zacząć nim ruszać. Chińskie paluszki nadal trzymały jasne włosy Rosji, usilnie próbując zawijać je w kółeczka. Takie działanie bardziej wynikało z nieświadomej próby rozluźnienia się Yao, po prostu on sam nie wiedział, że stresuje się aż tak bardzo, że bawi się włosami Rosji.

Zadowolony całował dalej dając Chinom przerwy co jakiś czas na złapanie oddechu. Wciąż nie wiedział co to za uczucie, które odczuwał. Oprócz przyjemności rzecz jasna. Ivanowa ręka wśliznęła się pod materiał okrywający plecy Yao i zaczął błądzić po jego plecach.

Przeszły go dreszcze. Ot, taki dodatek do drżącego ciała, którego każdy element zachowywał się tak, aby przeszkadzać Chinom w odczuwaniu przyjemności. Zupełnie inaczej działała jego świadomość, która ciągnęła go do Ivana. Tak rozdarty przerwał ostatecznie całowanie i tylko spojrzał na niego.
-Powinniśmy, aru..? Jest przyjemnie, ale.. Ch-chcesz tego, aru..?

-Jak najbardziej towarzyszu.
Nie rozumiał wątpliwości Yao. On tego chciał, Wang też więc nie rozumiał w czym problem. Palce przejechały wzdłuż kręgosłupa. Skóra Chińczyka była... Delikatna. Zadziwiająco delikatna.

Przymrużył oczy. Nawet nie zauważył kiedy poleciało mu kilka łez.
-M..Minęło tyle lat odkąd byliśmy razem, aru.. Ale.. J-Ja...
Nie był pewny, wciąż był rozdarty, ale w większej części jednak pragnął zostać przy nim. Nieznacznie spuścił głowę i po prostu się do niego przytulił kładąc głowę na rosyjskim ramieniu.