დილა მშვიდობისა

Imię:  Tamar

Nazwisko:  Kutateladze

Język urzędowy: gruziński

Charakter: 
   Aby porządnie uchwycić charakter Gruzji trzeba uświadomić sobie fakt, że generalnie, naród Gruzini to niepoprawni optymiści. Bardzo możliwe, że ten swoisty charakter narodowy wytworzył się przez lata niewoli i ucieśniania przez państwa ościenne. Podejście przez nich wypracowane stało się metodą samoobrony. Tamar chcąc nie chcąc, takie zachowanie się udzieliło. Podobnie jak bardzo charakterystyczne podejście do wartości pieniądza i współczucia. Przeciętny Gruzin nie da za siebie płacić w restauracji, a nawet będzie chciał zapłacić za cały stolik. Jest tak, gdyż Gruzja przez dłuższy czas nie była bogatym krajem, wręcz przeciwnie. Czasem płaciło się poprzez wymianę jednego przedmiotu na drugi. Było to na tyle popularne, że Tamar do dnia dzisiejszego ma bardzo luźny stosunek do pieniądza.  A jeżeli chodzi o współczucie – na tym punkcie łatwo ją urazić. Dużo przejawów pomocy kobieta odbiera jako litość, a tego w Gruzji nie lubimy. Mieszkańcy tego kraju z Tamar na czele, nie lubią być traktowani jak ktoś gorszy. Ale kto lubi?
 Jeżeli chodzi o samą Kutateladze, nie różni się za bardzo od reszty swojego ludu. Uwielbia porządne wino, dobrą zabawę no i przebywanie na świeżym powietrzu. Szczególnie na wysokościach gór Kaukaskich.

Dokładny opis wyglądu postaci: 

 Tamar jest czarnowłosą kobietą o budowie ciała podobnej do klasycznej pałki wodnej. Chude toto i długie, z delikatnymi wypukłościami. Budową też raczej nie jest specjalnie imponująca. Smukła i dość drobna, jednak w sam sposób w jaki się obnosi widać pewność siebie i pewnego rodzaju butę. Jeżeli zaś chodzi o rysy twarze, są one typowe dla kaukazów – wyraziste oczy, ciemne brwi i lekko haczykowaty, ale wąski nos. Nie można też zapomnieć o lekko ciemnawej cerze i jasnych oczach. Tak jasnych, że ich kolor podchodzi aż pod złotawy bursztyn!
 Jednak, jeżeli chodzi o czynniki zewnętrzne – przez swoje ostatnie częste problemy z aglomeracją miejską i wędrówkach, włosy osiągnęły już długość poważniejszą. Zaczęły zachaczać o ramiona! W przypadku Tamar jest to trochę nie do pomyślenia, jednak sama zainteresowana zdaje się tego nie zauważać.

Historia:

Historia Gruzji sięga aż II tysiąclecia p.n.e., gdy wybrzeże Gruzji znane było starożytnym Grekom pod nazwą Kolchida, zaś wschodnie górzyste obszary – Iberia. W 66 p.n.e. obszar ten został podbity przez Pompejusza i włączony do Imperium Rzymskiego. Około 317 król Mirian III przyjął chrześcijaństwo jako religię państwową (w ten sposób Gruzja stała się drugim na świecie, po Armenii, państwem chrześcijańskim). Przez kolejne tysiąc lat Gruzja była w stanie zachować niezależność pomimo najazdów ze strony Arabów, Mongołów, Persów i Turków i osiągnęła szczyt potęgi pomiędzy XI i XIII wiekiem, za panowania króla Dawida Budowniczego (1089-1125) i królowej Tamar (1184-1213). [Widzicie może jakieś nawiązanie? E? E?!]Potem było już tylko gorzej. Z najważniejszych wydarzeń w historii, tego pięknego kraju możemy wyróżnić: Ogłoszenie 26 maja 1918 roku Demokratyczną Republikę Gruzji, która została podbita przez bolszewików w 1921. Po klęsce rząd gruziński ewakuował się do Stambułu. Tam w imieniu Józefa Piłsudskiego attaché wojskowy polskiej ambasady, płk Balicki zaoferował posadę żołnierzy kontraktowych gruzińskim oficerom. Z oferty tej skorzystało ok. 100 oficerów narodowości gruzińskiej, którzy służyli w Wojsku Polskim jako Gruzińscy oficerowie kontraktowi.
W czasie, kiedy Rosją rządził wujek Stalin, w Gruzji rozwijał się Czarny Rynek, który uczynił ten kraj najbardziej wydajnym miejscem w całym ZSRR. A równocześnie najbardziej rozwinęła się tam korupcja, z którą państwo walczy do dziś.
Po rozpadzie Związku Radzieckiego, Gruzini znowu zaczęli mieć aspiracje niepodległościowe. 9 kwietnia 1991 roku została ogłoszona jej niezależność, a 26 maja prezydentem Gruzji wybrany został Zwiad Gamsachurdia, który został później obalony 22 grudnia przez pucz, przygotowany i przeprowadzony przez paramilitarną organizację Mchedrioni (Jeźdźcy). Zwolennicy Gamsachurdii oskarżyli Mchedrioniego o związki z rosyjskimi służbami specjalnymi.

Przydatne wyjaśnienia: 

o kilku dniach wzmożonego ostrzału w strefie buforowej, 7 sierpnia gruzińskie wojska wkroczyły do zbuntowanej prowincji swego kraju – Osetii Południowej. Już w kilka godzin po rozpoczęciu ofensywy, Gruzini podjęli się oblężenia stolicy separatystycznej republiki, Cchinwali. 8 sierpnia wkroczyli do stolicy, zajęli też większość miast w Osetii Południowej. Do walk włączyły się wojska rosyjskie, przez co Kaukaz stanął na krawędzi wojny.
Według sponsorowanego przez UE raportu niezależnej międzynarodowej komisji powołanej do zbadania konfliktu Gruzja "rozpoczęła nieuzasadnioną wojnę". Raport, opublikowany 30 września 2009 stwierdza m.in., że "Ostrzał artyleryjski Cchinwali (stolicy Osetii Pd.) przez gruzińskie siły wojskowe nocą z 7 na 8 sierpnia 2008 stał się początkiem zbrojnego konfliktu na dużą skalę." Potem dodaje: "Powstaje pytanie, czy owo użycie siły było uzasadnione w rozumieniu prawa międzynarodowego. Otóż nie było.

Relacje z innymi państwami: 


Kazachstan - Z nim to Gruzja dogaduje się całkiem dobrze, w końcu są prawie sąsiadami. Oboje są w gorącej wodzie kąpani, więc jeszcze gorzej.

Kirgikistan - Z tym już jest gorzej. Tamar ma manierę wołania na niego per "Kiri, Kiri" a także żartowania z jego zachowań. Uważa, że za bardzo martwi się o Kazacha.

Rosja - Boże, gdyby tylko mogła, utopiła by go w łyżce wody. Poćwiartowała, zjadła i tańczyła na jego grobie. Wróg numer jeden proszę państwa.

Turcja - Brat. Ale nie byle jaki tam brat. Najbardziej denerwujący brat na całym świecie. Uważa sięza lepszego tylko dlatego bo jest większy, a przynajmniej tak się Tamci wydaje.

Armenia i Azerbejdżan - Nie wie o co tyle zachodu, takie małe, rzuca się do niej wściekle, najchętniej to by wcieliła to do swojego państwa i wszyscy byliby zadowoleni.

Iran - Trzyma się od niego z daleka i nawzajem. Lubią sobie grać na nerwach.