IndeksImię: Alexandr Assan
Nazwisko: Sarvar
Język urzędowy: kazachski, rosyjski
Charakter: Przed władzą gra rozsądnego, karnego, młodego człowieka o wysokich ambicjach i zapale do pracy. W praktyce jest zgoła odwrotnie. Zapał szybko gaśnie, jeśli sprawa, w jego mniemaniu, może zaczekać dzień, ewentualnie kilka lat. Jeśli zacznie się lenić, to podniesie się z kanapy tylko, jeśli zacznie być naprawdę głodny. Nigdy nie rozwinął umiejętności gotowania ponad to, czego nauczył się w młodości. Brak zdolności nakazał rozwinięcie innych. Dlatego rozwinął w sobie niesamowitą bezczelność, pozwalającą wchodzić obcym do domu, wpraszając się na obiad. Aby nie zostać poturbowanym, musiał także nauczyć się rozmawiać tak, by zawsze wyszło na jego. Mimo to zwykle przegrywa w kłótniach, a kiedy brakuje argumentów, sięga po mniej skomplikowaną przemoc fizyczną.
Jeśli przyjrzeć się mu na przestrzeni wieków, na starość zaczął dziecinnieć. Jest bardziej skory do wygłupów i durnych żartów, a powagę utrzyma, jeśli będzie do tego zmuszony. Nie zmieniła się jednak jego empatia i niesamowita tolerancja.
Kiedy ma styczność z młodszymi braćmi lub inną, biedną istotą, odzywa się w nim "instynkt macierzyński" i niesamowita odpowiedzialność. Skutek uboczny bycia za młodu matką i ojcem jednocześnie.
Dokładny opis wyglądu postaci: Mimo dość długiego ciała, wszędzie się wciśnie. Jest szczupłym, zręcznym i dość szybkim człowiekiem. Uprawia wyczynowo-stepową jazdę konną, przez co na jego ciele przybywa co jakiś czas siniaków, zadrapań i blizn, zasłaniając te z wcześniejszych, mniej beztroskich czasów. Nieco skośne oczy mają czerwonawo-fiołkowy odcień. Prawą powiekę przecina podwójna, niezbyt głęboka blizna-pamiątka. Jego twarz jest dość szczupła, nos prosty, nozdrza dość szerokie. Na czoło, przykrywając niezbyt bujne brwi, opadają niedbale kosmyki jasnobrązowych włosów, splecionych na szybko w długi warkocz, opadający na plecy. Kazach nigdy się nie przyzna, że skrycie rozjaśnia je nieco, by wyglądać nowocześniej.
Nie jest kimś, kto przesadnie dba o schludność. Często pachnie koniem, co nieudolnie skrywa zapachem alkoholu i męskich perfum. Lubi luźne koszule, niekiedy zdobione wytartym już folklorystycznym wzrokiem, wyszytym kolorową nicią i wygodne, trzymające stopę buty ze skóry, nadające się zarówno do pracy, jazdy konnej, jak i, jego zdaniem, do wyjścia na miasto, po przetarciu ich pieczołowicie kawałkiem szmaty. Można go spotkać zarówno w takim, jak i nowoczesnym stroju, czy też w ulubionym, skrytym dokładnie na dnie szafy, mundurze, szczególnie zimą. Składa się z długiego, grafitowego płaszcza, z wywiniętym kołnierzem, rzędem złotych guzików i zdobionego złotym sznurem, dość obcisłych spodni i wysokich, wojskowych butów.
Historia: Pierwsze związki plemienne mieszkały na jego ziemiach już w I tysiącleciu p.n.e. Od IIw.-IIIw. zajęty był przez Xiongnu. Potem był kanagnat turecki i dynastia Karachanidów. W latach 1219-1221 został podbity prze Mongołów i należał do Złotej Ordy. Po jej rozpadzie został podzielony na Chanat Uzbecki i Ordę Nogajską. Po dwóch wiekach w Chanacie wyodrębnili się Kazachowie, czyli "wolni ludzie". Na innych ziemiach powstały trzy ordy: Wielka, Średnia i Mała. W XVIIIw. Kazachstan przyjął zwierzchnictwo rosyjskie. Do Imperium Rosyjskiego włączył się w 1873. W 1920 powstała Kirgiska Autonomia Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, zaś w 1925 zmieniła nazwę na Kazachską ASRR.
1936. Kazachstan, jako republika związkowa, weszła w skład ZSRR. W latach 60. Kazachowie stali się mniejszością narodową, przez napływ rosyjskich osadników. Niedługo potem powstał ośrodek lotów kosmicznych Bajkonur. Na terenach w okolicy Semipałatyńska do 1993 testowano broń atomową.
W 1986 wzrosły nastroje antyrosyjskie, co doprowadziło do zamieszek w stolicy. Na skutek rozpadu Związku Radzieckiego, 16 grudnia 1991 Kazachstan ogłosił niepodległość.
Przydatne wyjaśnienia: Kraj leżący w Środkowej Azji, z niewielką częścią w Europie. Ma dostęp do morza Kaspijskiego. Sąsiaduje z Chinami, Rosją, Kirgistanem, Turkmenistanem i Uzbekistanem. Państwem rządzi prezydent, waluta to tenge. Gospodarka Kazachstanu opiera się na przemyśle i rolnictwie.
Relacje z innymi państwami: Azja Zachodnia - matka, której praktycznie nie pamięta. Wspomina tylko jej głos i ciągle pamięta dziwne kołysanki, które mu śpiewała.
Hun - ojciec. Alex nigdy nie żywił do niego nazbyt ciepłych uczuć, papa nie należał do rodziców, czułych dla swoich dzieci.
Turcja - starszy brat. Alex stara się utrzymać z nim dobre stosunki, ale nie potrafi powstrzymać się od złośliwych uwag pod jego adresem.
Mongolia - brat, odrobinę starszy. Alex nie wspomina go raczej z uśmiechem. Najeźdźców nie wspomina się dobrze. Stara się nie okazywać urazy.
Kirgistan, Uzbekistan, Tadżykistan - młodsi bracia. Mimo niewielkiego napięcia w rodzinie i wiecznych zaczepek i kłótni, Alex traktuje ich ciągle jak małe, pocieszne dzieci, którymi opiekował się w młodości.
Chiny - łączy ich raczej rodzinna serdeczność, niż stare, drobne utarczki. Starają sobie nawzajem pomagać.
Rosja - Raczej trudno nazwać ich relacje przyjacielskimi. Nie dziwne, Alex ciągle pamięta krzywdy, jakie wyrządził mu Braginsky i nieprędko zapomni.
Nazwisko: Sarvar
Język urzędowy: kazachski, rosyjski
Charakter: Przed władzą gra rozsądnego, karnego, młodego człowieka o wysokich ambicjach i zapale do pracy. W praktyce jest zgoła odwrotnie. Zapał szybko gaśnie, jeśli sprawa, w jego mniemaniu, może zaczekać dzień, ewentualnie kilka lat. Jeśli zacznie się lenić, to podniesie się z kanapy tylko, jeśli zacznie być naprawdę głodny. Nigdy nie rozwinął umiejętności gotowania ponad to, czego nauczył się w młodości. Brak zdolności nakazał rozwinięcie innych. Dlatego rozwinął w sobie niesamowitą bezczelność, pozwalającą wchodzić obcym do domu, wpraszając się na obiad. Aby nie zostać poturbowanym, musiał także nauczyć się rozmawiać tak, by zawsze wyszło na jego. Mimo to zwykle przegrywa w kłótniach, a kiedy brakuje argumentów, sięga po mniej skomplikowaną przemoc fizyczną.
Jeśli przyjrzeć się mu na przestrzeni wieków, na starość zaczął dziecinnieć. Jest bardziej skory do wygłupów i durnych żartów, a powagę utrzyma, jeśli będzie do tego zmuszony. Nie zmieniła się jednak jego empatia i niesamowita tolerancja.
Kiedy ma styczność z młodszymi braćmi lub inną, biedną istotą, odzywa się w nim "instynkt macierzyński" i niesamowita odpowiedzialność. Skutek uboczny bycia za młodu matką i ojcem jednocześnie.
Dokładny opis wyglądu postaci: Mimo dość długiego ciała, wszędzie się wciśnie. Jest szczupłym, zręcznym i dość szybkim człowiekiem. Uprawia wyczynowo-stepową jazdę konną, przez co na jego ciele przybywa co jakiś czas siniaków, zadrapań i blizn, zasłaniając te z wcześniejszych, mniej beztroskich czasów. Nieco skośne oczy mają czerwonawo-fiołkowy odcień. Prawą powiekę przecina podwójna, niezbyt głęboka blizna-pamiątka. Jego twarz jest dość szczupła, nos prosty, nozdrza dość szerokie. Na czoło, przykrywając niezbyt bujne brwi, opadają niedbale kosmyki jasnobrązowych włosów, splecionych na szybko w długi warkocz, opadający na plecy. Kazach nigdy się nie przyzna, że skrycie rozjaśnia je nieco, by wyglądać nowocześniej.
Nie jest kimś, kto przesadnie dba o schludność. Często pachnie koniem, co nieudolnie skrywa zapachem alkoholu i męskich perfum. Lubi luźne koszule, niekiedy zdobione wytartym już folklorystycznym wzrokiem, wyszytym kolorową nicią i wygodne, trzymające stopę buty ze skóry, nadające się zarówno do pracy, jazdy konnej, jak i, jego zdaniem, do wyjścia na miasto, po przetarciu ich pieczołowicie kawałkiem szmaty. Można go spotkać zarówno w takim, jak i nowoczesnym stroju, czy też w ulubionym, skrytym dokładnie na dnie szafy, mundurze, szczególnie zimą. Składa się z długiego, grafitowego płaszcza, z wywiniętym kołnierzem, rzędem złotych guzików i zdobionego złotym sznurem, dość obcisłych spodni i wysokich, wojskowych butów.
Historia: Pierwsze związki plemienne mieszkały na jego ziemiach już w I tysiącleciu p.n.e. Od IIw.-IIIw. zajęty był przez Xiongnu. Potem był kanagnat turecki i dynastia Karachanidów. W latach 1219-1221 został podbity prze Mongołów i należał do Złotej Ordy. Po jej rozpadzie został podzielony na Chanat Uzbecki i Ordę Nogajską. Po dwóch wiekach w Chanacie wyodrębnili się Kazachowie, czyli "wolni ludzie". Na innych ziemiach powstały trzy ordy: Wielka, Średnia i Mała. W XVIIIw. Kazachstan przyjął zwierzchnictwo rosyjskie. Do Imperium Rosyjskiego włączył się w 1873. W 1920 powstała Kirgiska Autonomia Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, zaś w 1925 zmieniła nazwę na Kazachską ASRR.
1936. Kazachstan, jako republika związkowa, weszła w skład ZSRR. W latach 60. Kazachowie stali się mniejszością narodową, przez napływ rosyjskich osadników. Niedługo potem powstał ośrodek lotów kosmicznych Bajkonur. Na terenach w okolicy Semipałatyńska do 1993 testowano broń atomową.
W 1986 wzrosły nastroje antyrosyjskie, co doprowadziło do zamieszek w stolicy. Na skutek rozpadu Związku Radzieckiego, 16 grudnia 1991 Kazachstan ogłosił niepodległość.
Przydatne wyjaśnienia: Kraj leżący w Środkowej Azji, z niewielką częścią w Europie. Ma dostęp do morza Kaspijskiego. Sąsiaduje z Chinami, Rosją, Kirgistanem, Turkmenistanem i Uzbekistanem. Państwem rządzi prezydent, waluta to tenge. Gospodarka Kazachstanu opiera się na przemyśle i rolnictwie.
Relacje z innymi państwami: Azja Zachodnia - matka, której praktycznie nie pamięta. Wspomina tylko jej głos i ciągle pamięta dziwne kołysanki, które mu śpiewała.
Hun - ojciec. Alex nigdy nie żywił do niego nazbyt ciepłych uczuć, papa nie należał do rodziców, czułych dla swoich dzieci.
Turcja - starszy brat. Alex stara się utrzymać z nim dobre stosunki, ale nie potrafi powstrzymać się od złośliwych uwag pod jego adresem.
Mongolia - brat, odrobinę starszy. Alex nie wspomina go raczej z uśmiechem. Najeźdźców nie wspomina się dobrze. Stara się nie okazywać urazy.
Kirgistan, Uzbekistan, Tadżykistan - młodsi bracia. Mimo niewielkiego napięcia w rodzinie i wiecznych zaczepek i kłótni, Alex traktuje ich ciągle jak małe, pocieszne dzieci, którymi opiekował się w młodości.
Chiny - łączy ich raczej rodzinna serdeczność, niż stare, drobne utarczki. Starają sobie nawzajem pomagać.
Rosja - Raczej trudno nazwać ich relacje przyjacielskimi. Nie dziwne, Alex ciągle pamięta krzywdy, jakie wyrządził mu Braginsky i nieprędko zapomni.